Cigaro??

Maandag 17 september 2012
Ontwaken bij het strand van Kalogria, Griekenland
KM 60942
N38.15637  E21.3678

En wie zien we daar als we het ontbijt met geroosterd brood achter de kiezen hebben?
Nee, niet onze kennissen maar de-man-van-‘Trauben’-‘Gurken’-‘Tomaten’-‘Wein’-‘Brot’.
Ja, ‘Brot’. We zijn echter net te laat. Iemand kaapt het laatste brood voor onze neus weg. Blijkbaar had hij toch niet op zoveel klandizie gerekend. Dan maar een zak rode uien. Die zijn hier veel lekkerder dan in Nederland. De vriendelijke en nette meneer die ondertussen al wat meer Duits spreekt (o.a. ‘alles wek’ in ons geval van het brood) komt dus nog steeds ’s morgens. Dat jullie het maar weten bij deze.

De Carthago vertrekt. Hij blijkt dus niet ..

..een aantal weken te blijven staan. Ze hebben de hele tuinuitzet vannacht buiten laten staan. Die is nu zeiknat want er is toch weer een flinke bui geweest. Dat wordt dus eerst droogvegen.
Eigenlijk laten wij op de rubberen deurmat en de schoenenveeg na nooit iets buiten staan ‘s nachts. We willen altijd zo goed als meteen weg kunnen rijden. Ondanks dat we ons bijna overal heel veilig voelen is dat dan toch het ‘je weet maar nooit gevoel’ wat sluimert.

Ik spreek de Oostenrijker nog even en we hebben het over muggen en zwerfafval, de twee grootste ongemakken van deze plek. Aan de muggen kan het grote leger werkelozen in Griekenland niks doen nee, maar aan het zwerfafval misschien? We vrezen echter dat het dweilen met de kraan open is.

Wij vertrekken ook rond het middaguur. Morgen willen we onze kennissen in Valimitika bezoeken. Valimitilka is een dorpje ongeveer een uur rijden oostelijk van Patras. Vanaf hier is dat dan twee uren rijden.

vlakbij onze camperplek

vlakbij onze camperplek

We rijden via de E55 boven Patras langs en nemen daarna dan de afslag naar o.a. Athene, maar wel de ‘no-tol-road’. Die komt door wat dorpjes en je loopt dan ook niet het risico dat je er niet meer op tijd af kunt en vervolgens veel te ver door moet rijden. 

In Patras ramen wassen bij elk stoplicht

een kantina in Patras

Redelijk bekend terrein is het hier voor ons want we komen hier nu al zes jaar.

Eerst boodschappen doen bij de LIDL in Egio/Aigio. Waarschijnlijk doen we a.s. donderdag – de dag van vertrek naar huis – nog een keer deze winkel aan. We willen toch wel dingen meenemen naar Nederland, zoals Ouzo, Feta en Griekse yoghurt. Die yoghurt is super om bijvoorbeeld tzatziki van te maken maar ook heerlijk met vers fruit. Maar ja wat wil je, een vetpercentage van 10%....
Bij ons in Nederland is de volle yoghurt gemiddeld 3.5 % en mekkeren we al dat die te vet is.
Nog véél vetter maar ook lekker én gezond (met mate natuurlijk) is olijfolie. Die hebben we echter al eerder deze vakantie gekocht in een 5 liter blik (en ook al aangesproken).

Via een ongelooflijk chagrijnig wijf achter de kassa (als je je werk niet leuk vindt ga dan wat anders doen of máák er wel iets leuks van of dóe of je het leuk vindt) verlaten we de LIDL en even later Egio.

staat er al een paar jaar

rechtsaf Valimitika-linksaf Tsemeni

We zoeken een leuke plek bij het strand voor de komende nacht. We hopen die in Tsemeni te vinden echter daar rijden we ons ‘vast’. Maar wel mooi bij een douche/waterkraan, wat goed uitkomt want onze watertank is bijna leeg.
We friemelen wat heen en weer op het onverharde pad en rijden terug door Tsemini. We kunnen altijd nog voor de nacht naar het strand van Diakofto maar proberen eerst nog Paralia Nikolaika. Daar is plek te over aan het lange kiezelstrand (voor de zee links afslaan).

We zetten iets voorbij een villa - waar we niks meer aan zouden doen maar zo intrekken - de camper langs de kant, stappen uit, zwemmen, douchen en zonnen.

niet helemaal voor niks een doodlopende weg ingereden

helemaal niks meer aan doen maar zo in trekken

 We zitten net goed en wel aan de borrel of zomaar uit het niets (want er is bijna niets om ons heen) staat de plaatselijke verstandelijk beperkte én beer van een vent voor mijn neus en vraagt ‘cigaro?’ Ik zeg ‘??’ Hij zegt nogmaals ‘Cigaro?’ met nu daarbij een kijk-ik-rook gebaar makend. ‘We don’t smoke’ zeg ik met daarbij een kijk-ik-rook-niet gebaar makend. Nu zegt de beste man op zijn beurt ‘??’  en iets later ‘dooontsmook?’

Ik realiseer me ook meteen dat ja-knik en nee-schud gebaren in het Grieks nogal eens anders uitgelegd worden en corrigeer met ‘no-cigaro!’
Kijk, dat werkt. Hij druipt af. Maar wel met horten en stoten…
De komende twee uren is hij bezig zich van ons te verwijderen via een zeker systeem:
10 passen heen, 8 passen terug, even blijven kijken – 5 passen heen, 5 passen terug, even kijken – 20 passen heen, 10 passen terug, kijken – enzovoorts.
Ik zeg tegen Monique die ondertussen de camper in is gevlucht: ‘blijf jij maar effe binnen, want als hij deze kant weer opkijkt en jou in bikini ziet wordt hij misschien echt wild en komt hij opnieuw voor een cigaro!’
Ondertussen schiet hij af en toe een auto aan die op het onverharde pad achter ons voorbij rijden. We zien hem dan iets zeggen en hetzelfde kijk-ik-rook gebaar maken. Eindelijk geeft iemand hem een sigaret die hij dan vervolgens ook in no time kort zuigt. Die was er duidelijk aan toe!
In hetzelfde patroon vervolgt hij zijn weg. Na twee uren zien we hem nog in de verte zijn ‘ding’ doen. Sneu hoor, we hopen dat er iemand is die over hem waakt.

Omdat we vermoeden dat hier ook wel muggen zitten maken we op tijd ons eten buiten.

Tegen de tijd dat het bijna donker is rijden we de camper een honderd meter dichterbij de taverne omdat we nu toch wel heel erg onzichtbaar staan voor eventuele langskomende auto’s.

Op inderdaad een enkele auto na horen we niets meer en slapen we snel.

Truste

Maandag 17 september 2012
Overnachten op Paralia Nikolaika, Griekenland
KM
N38.22441  E22.14715

mm2greece2012 weergeven op een grotere kaart