laatste dag in Greece

Donderdag 20 september 2012
Ontwaken in Valimitika
KM 61065
N38.23444 E22.14190

Het ochtendgloren gloort ons in al zijn glorie om vijf uur wakker. Of zouden het toch de twee vissers zijn geweest die hun visgerei prepareren?
Wij zijn er in ieder geval blij mee dat we deze prachtige en voor ons dit jaar laatste Griekse zonsopkomst nog even mogen meepakken.  Ik in mijn onderbroek zittend op het trapje van de camper en Monique vanuit het bed. Met zulke live 3D-beelden mis je je TV geen dag.

Na een half uurtje duiken we er weer in om tegen half negen met hele vage lounge-muziek op de achtergrond te ontwaken. De taverne is er dus ook weer vroeg bij. Wat een prettige plek is dit toch.
Echt goed wakker worden we als
we even zwemmen en vervolgens douchen onder de douche op het strand. Het is bijna niet te geloven maar de koude douches zullen we gaan missen. Weer zo schoon en fris als poes wandelen we naar de ‘super’ om een psomi te halen. Bij de hele aardige supermarkbeheerder informeert Monique of hij toevallig ook lokale olijfolie verkoopt. Hij heeft het niet in de winkel staan maar gaat meteen aan het bellen om iets te regelen. Als we vóór twee uur vanmiddag weer langskomen kunnen we een grote fles meenemen. Jee, wat een service zeg!
Terug bij de camper doen we vóór het ontbijt nog snel een hoognodigwasje; wat ondergoed, sokken en een paar T-shirts. Met dit weer zal het snel droog zijn.

Het is een net dorp, Valimitika. Zwerfafval zie je hier bijna niet, net zoals geen uitpuilende afvalcontainers. Ook de dorpen in de omgeving zijn van een ander kaliber dan bijvoorbeeld die in de streek in het noordwesten van de Peleponnesos. Zo zie je hier ook bij de stranddouches bordjes staan met het opschrift ‘no soap no shampoo please’. Het lijkt dus alsof de mensen híer wel begaan zijn met het milieu.

De zomer komt vandaag weer keihard terug. Rond het middaguur geeft de thermometer al dik boven de dertig graden aan. Fijn voor de was, iets minder voor ons omdat we in de weer zijn om de camper  klaar te maken voor de trip naar de haven van Patras.
Bij het parkje iets verderop vullen we onze schoonwatertank, gadegeslagen door de ‘feet back!’-bitch. Wees gerust dame, dit jaar komen we niet meer terug.
Bij de supermarkt stapt Monique uit om de lokale olijfolie op te halen. Een heerlijk ruikende en uitziende lokale olijfolie verpakt in een plastic fles die in een vorig leven vermoedelijk bronwater heeft bevat. Dan wippen we nog even aan bij Atha en Adjelica om voor dit jaar definitief afscheid te nemen. Gelukkig zijn ze thuis. Een paar zoenen en knuffels en ‘Kalo Taxidi’ (goede reis) en we zijn op pad.
Bij de LIDL in Egio wippen we nog even aan voor een paar laatste boodschappen. Voornamelijk Griekse dingen zoals grote en kleine flessen Ouzo en Griekse yoghurt.
Net buiten Egio tank ik de dieseltank vol terwijl Monique aan de overkant van de straat bij een bakker wat lekker zoet spul koopt zoals o.a. baklava. 

in Egio

Op naar de haven van Patras. Sinds de zomer van 2011 vertrekken de ferry’s uit een nieuwe haven, aangegeven met bordjes ‘South Port’.  Via deze link kun je een PDF downloaden met informatie over de aanrijdroute.

Ten opzichte van de oude en verpauperde haven is de nieuwe een hele verbetering. De vele vluchtelingen die al jaren een ‘plaag’ vormen voor o.a. de vele truckers die de boot op moeten, maar ook voor de politie, zullen het echter geen verbetering vinden. Het haventerrein is nu veel  beter afgeschermd en beveiligd dan de oude haven.
Eén van de vele artikelen over het vluchtelingenprobleem vindt je hier.
Wil je je verder verdiepen in het een en ander dan is er op het internet genoeg te vinden.
Wij zijn er zelf in ieder geval blij mee dat we niet meer alle kanten in de gaten moeten houden of er niet toevallig een vluchteling in stapt. En dat is geen flauwekul, we hebben het in voorgaande jaren meerdere malen gezien dat bijvoorbeeld vluchtelingen een niet afgesloten caravan binnenstapten waarvan de eigenaren even de hort op waren. En ze kruipen op, onder, in en tussen vrachtauto’s, om maar op die boot naar Italië te komen.

Zie hier bijvoorbeeld een filmpje hoe het er aan toe kan gaan.

onderkomen gezocht

Onderlangs Patras volgen we de doorgaande weg langs de oude haven vanwaar het nog vier kilometer rijden is naar de ‘South Port’. Daar volgt de eerste controle met slagbomen, waarna we op het eigenlijke haventerrein komen. Er zijn twee kleuren rijstroken om rekening mee te houden. Eerst volgen we de blauwe strook die naar de kantoren van de diverse rederijen leidt. Terwijl Monique daar gaat inchecken wacht ik in de camper, want eerlijk gezegd laat ik hem niet graag alleen achter hier, ondanks de betere beveiliging.
Terwijl ik zo sta te wachten zie ik tussen de vrachtauto’s op de P naast me twee vluchtelingen een tijdelijk ‘onderkomen’ zoeken ergens onder een vrachtauto. Ik ben niet de enige die dat ziet; ze worden ook gadegeslagen door enkele truckers. De vluchtelingen schijnen zich er niet veel van aan te trekken. Die weten zeker niet dat er toch wel eens gevallen van mishandeling door truckers voorkomen.
Nou wil ik die mishandeling niet goed praten, maar als je onderstaand artikel uit de Telegraaf leest kan ik me heel erg goed voorstellen dat je als trucker toch ongelooflijk pissig kunt worden als je zo genaaid word. Het komt er eigenlijk op neer dat zo’n trucker dus de eigen vrijheid inlevert voor die van een ander. Toch?

-------

di 19 apr 2011, 12:38

Bovenkant formulier

Onderkant formulier

Truckers vast in Griekenland vanwege vluchtelingen

MAASDIJK -  Drie vrachtwagenchauffeurs van het transportbedrijf HZ Transport uit Maasdijk hebben een week vastgezeten in Griekenland. Zonder hun medeweten zaten er zaten vluchtelingen verborgen in hun vrachtcontainers.

Ook al hebben de chauffeurs er niet aan meegewerkt, toch worden verantwoordelijk gehouden voor het aan boord hebben van verstekelingen, zo meldt RTV Rijnmond.

Zuid-Europese landen worden door de onrust in de Arabische wereld overspoeld door vluchtelingen. Verstekelingen proberen zich in Italiaanse en Griekse havens te verstoppen in vrachtwagens om zo Europa in te komen. De afgelopen twee maanden zaten al drie chauffeurs van HZ Transport elk een week in Griekenland vast.

Het transportbedrijf heeft maatregelen getroffen om toekomstige problemen met verstekelingen te voorkomen. Zo zijn er speciale sloten bevestigd en rijden alleen nog de meest ervaren chauffeurs naar Griekenland.

(bron: de TELEGRAAF)

-----

Als de twee mannen denken een geschikte plek ergens onder een vrachtauto gevonden te hebben komt net de chauffeur terug van het ticketkantoor. Die jaagt ze tot groot geluk van de mannen met slechts een dwingend gebaar weg. Nu komen er ook ander truckers uit hun auto’s.
Gelijkertijd horen we een apart fluitgeluid van een van de mannen. Ik herken het vooral nog van de taferelen in de oude haven; een waarschuwing dat de politie eraan komt!
En inderdaad rijdt er een gewapende militair op een scooter voorbij, zoekend naar vluchtelingen.
Die verdwijnen ergens tussen alle vrachtauto’s.

Ah, daar is Monique weer met de inschepings- papieren!
We laten de boel de boel en rijden terug naar de rijbaan met de rode en de blauwe rijstrook. Hadden we straks de blauwe strook voor het ticketkantoor, nu moeten we de rode strook nemen voor het werkelijke inschepen.
Bij de volgende slagboom volgt een veel strengere controle van de camper. Een militair checkt onze papieren en komt in de camper om alle ruimtes waar maar enigszins iemand zich zou kunnen verstoppen te controleren.
Vervolgens moet ik alle luiken aan de buitenkant openen zodat hij kan zien of iemand zich dáár ophoudt. Ok, we mogen door. 

Rond drie uur staan we dan op de P bij de boot van Anek.

We hebben geboekt via Superfast/Anek. In ons geval hebben we de heenreis gedaan met een boot van Superfast en nu zien we dat met een boot van Anek terugvaren.
’t is maar net hoe het uitkomt denk ik. Voor hetzelfde geld  was het andersom geweest.
Wel jammer dat het nu geen Superfast boot is, die heeft namelijk een echt open camperdek. Bij Anek sta je overdekt en met een beetje pech ergens in een van de middelste rijen.

Het is snoeiheet hier in de volle zon . Als alle vrachtauto’s en personenauto’s eenmaal op de boot zijn gebeurt er een hele tijd niets. We wachten en wachten en wachten en……
Blijkbaar wachten we ergens op want op de eigenlijke vertrektijd staan nog steeds alle campers en caravans op de kade.

Inderdaad komt er zo af en toe nog een truck en een personenauto aangereden die meteen de boot op kunnen. Op de eigenlijke vertrektijd kunnen dan uiteindelijk de campers en caravans de boot op. We krijgen een niet al te slecht plekje. De 2^e rij vanaf de zijkant. Het waait er in ieder geval lekker door.

Een uur later dan gepland vertrekt de boot. Jammer, want we hoopten om morgen een beetje op tijd aan te komen in Ancona zodat we nog wat uurtjes zouden kunnen rijden. Maar we beginnen dus al met achterstand.

Eerst maar eens de boot verkennen. Minoan en Superfast kennen we wel maar een Anek-boot hebben we nog niet meegemaakt. Niet dat we erg veel verschillen verwachten overigens.

Op het achterdek is de mooiste plek met een afvaart. Met een breed wit schuimspoor laten we Patras en Griekenland langzaam achter ons. We proeven op een terugreis altijd weer duidelijk een andere sfeer dan op de heenreis. Gedempter, De vakantie zit er op. Iedereen heeft extra bagage bij zich in de vorm van ervaringen en herinneringen, Na een half uurtje keren we terug naar onze camper. 

De familie Schulz van WOMO (www.womo.de) staat toevallig ook op de boot. Terwijl het ondertussen is gaan schemeren hangen we met zijn vieren over de reling. De boot vaart zo dicht langs Lefkas dat alle camperplekken die Reinhard en Waltraud in hun boekje ‘Mit dem Wohnmobil nach Griechenland’   beschreven hebben, makkelijk te herkennen zijn.

We babbelen nog een tijdje over camper-koetjes-en-kalfjes waarna R & W gedag zeggen met de woorden: ‘Endlich mal Holländer die ordentlich Deutsch sprechen'. Nou ja, bedankt!

Nu nog Duitsers tegenkomen die ‘ordentlich Holländisch sprechen’.  Entschuldige Reinhard ;)

De rest van de avond hangen we maar wat rond in de camper. Zo af en toe staan we langs de reling gewoon maar een eindje in het donker te turen en te mijmeren over de vakantie. Tegen elf uur lopen we de haven van Igoumenitsa binnen. Binnen no-time zijn de resterende open plekken op ons dek op aanwijzingen van het dekpersoneel gevuld met campers, caravans en een enkele vrachtauto.
Wisten jullie trouwens dat die mensen naast hun eigen taal nog vijf talen beheersen?
‘Links’, ‘rechts’, ‘rechtdoor’, ‘naar voren’, ‘ naar achteren’, ‘alles links’, ‘alles rechts’, ‘verder’ en ‘stop’ spreken zij in het Grieks, Duits, Engels, Italiaans en Frans.

Als eenmaal de rust is wedergekeerd vullen wij zonder verdere aanwijzingen de open plekken in ons bed.





Truste

Donderdag 20 september 2012
Overnachten ergens tussen Patras naar Ancona
KM 61117